Portretten van okan en ex-okanleerlingen
Het contact met onze leerlingen is intensief. Soms herinner je je een naam van een oud-leerling niet meteen, maar weet je nog heel goed hoe die leerling er uitzag, sprak, wat er gebeurde, hoe je je voelde op bepaalde momenten… Mohammed die in de klas over de banken sprong, Kathera die thuis met geweld te maken had, Ahmed die zich als een toerist gedroeg, Obaïd die door de klas strompelde met hoofdpijnaanvallen, de cat-fight tussen Samira en Joyce, enzoverder. Vaak worden onze jonge leerlingen heen en weer geslingerd tussen werelden en gevoelens. Sommigen van hen probeerde ik te omschrijven in een portret. Die portretten vind je hier terug.
We weten meestal niet hoe het onze leerlingen na enkele jaren vergaat. Of het goed loopt of een moeilijk verhaal is. Met sommigen houden we contact of we komen hen toevallig tegen op straat. Er zijn kleine helden bij, die ondanks alle obstakels een diploma halen, een eigen zaak uit de grond stampen of een mooi gezin stichten. Ook die jongeren wil ik hier in de kijker zetten.
OKAN portretten
WAT AHMED DENKT – Misschien.
Ik ken je taal nog niet
maar ik lees je wel.
Mevrouw K.
kijkt bang.
Ze wil geen ruzie.
Zeg niet dat ik lieg.
Pas op of ik word boos,
Je weet het!
Zeg ik haar.
Meneer S.
heeft lichte ogen
en een zachte stem.
Ik word rustig van hem.
Mevrouw L.
is lief.
Ze wordt rood als haar hart.
Een stukje hart is voor mij.
Ik zal je missen
zeg ik.
Mevrouw directeur
kijkt naar mij, boos.
Ze praat hard.
Ik roep naar haar.
Ze praat luid terug.
Ik roep nog harder.
Het maakt niet uit.
Ik en school zijn geen liefde.
Werken wil ik,
ik maak mijn eigen regels.
Haar knippen
vechten
mooie meisjes
sjisja roken
geld maken…
Ze zeggen dat ik slim ben.
Ik red het wel.
Het moet.
De sterken blijven leven,
zo heb ik het geleerd.
Ik loop over de slappen.
Klappen zijn voor
wie slechte woorden zegt
over familie.
Ik ben alleen,
mijn eigen baas
al zo lang.
Dat weet je toch.
Wat moet ik anders?
Wie zal het anders voor me doen?
Mijn naam is Noor.
Ik ben geboren in Eritrea,
maar ik woonde in Soedan.
Land van de blauwe en de witte Nijl.
Land van water en olie.
Ik ben Noor.
Ik dans als een veer
Ik voetbal als een kerel
Ik slaap met mijn beer
maar ik droom van een man.
Ik luister.
Ik wil dat je van me houdt.
Ik luister niet.
Ik ga mijn eigen weg.
Ik ween als jij weent,
Jij weet niet waarom ik ween.
Ik ben mooi, maar mijn haar is kapot.
En vanbinnen ik ook soms een beetje.
Ik word boos.
Jij wordt boos als ik boos word.
Doe je hoofddoek uit. Maar mijn haar is kapot.
Kom op tijd. Maar ik wil hier niet zijn.
Studeer. Ik weet alles, maar de taal is te raar.
Ik duw je van me weg.
Kan jij mij ook niet helpen dan.
Ik ben bang.
Wat willen ze van mij?
De jongens willen dingen die ik niet wil.
De meisjes willen niet dat ik hun jongens steel.
Ze willen vechten.
Ik ben niet bang.
Ik ben van Afrika.
En het zwart is alleen in de harten, soms.
Ik ben Noor.
Ik was een cadeautje,
uit liefde geboren.
En liefde is alles wat ik wil.
Ex-OKAN portretten
Mortaza Alizadah, student en schilder
Mortaza Alizadah is een jonge Afghaan, geboren in Gazni op 16 oktober 2004.
Mortaza is een stille kracht die graag anderen helpt.
Momenteel studeert hij voor verzorger.
Zijn grote passie is schilderen.
Dit talent kwam aan het licht in een opvangcentrum voor vluchtelingen in Griekenland.
Mortaza leerde zichzelf schilderen en volgde later in het Belgische Sint-Niklaas kunstacademie.
Hij heeft regelmatig contact met zijn familie in Afghanistan.
Zijn papa maakte ook schilderijen toen hij jong was. Vooral van de natuur.
Nu is hij trots op zijn zoon.
Mortaza schildert vooral portretten. In Afghanistan is dat eigenlijk verboden.
Mortaza komt op voor zijn landgenoten die het moeilijk hebben.
Door zijn schilderijen wil hij hen aandacht geven.
Ben je geïnteresseerd in de portretten van Mortaza? Of wil je een portret laten maken?
Je kan hem mailen op mortazaalizadah2021@gmail.com.